Βιογραφικό Σημείωμα

Ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης έχει μακροχρόνια εμπειρία στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ανάπτυξε μια ευρεία πρακτική που περιλαμβάνει τόσο αμφιλεγόμενα θέματα όσο και μη, τα οποία καλύπτουν την πνευματική ιδιοκτησία, το δίκαιο του ανταγωνισμού και τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκπροσωπώντας τόσο εθνικούς όσο και διεθνείς οργανισμούς καθώς και ιδιώτες.

Είναι ιδιαίτερα περιζήτητος για την αδιαμφισβήτητη πείρα του στην εκπροσώπηση πελατών ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Επιπρόσθετα είναι Ευρωπαϊκός Δικηγόρος Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και επίσημο μέλος του Chartered Institute of Arbitrators. Έχει έντονο ενδιαφέρον για το ζητούμενο της πνευματικής ιδιοκτησίας, πάντοτε για λογαριασμό των κατόχων δικαιωμάτων, προετοιμάζοντας και εκτελώντας σχέδια κατά της πειρατείας προσωπικών δεδομένων. Το 1998 κατείχε κρίσιμο ρόλο στη σύνταξη και στην νομοθεσία του Νόμου των Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας.

Είναι ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Πνευματικών Δικαιωμάτων στην Κύπρο. Παρέχει συμβουλές για φαρμακευτικά ρυθμιστικά θέματα και βοηθά τις νεοσύστατες επιχειρήσεις.

Από το 2015-2022 διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Δικηγορικού Συλλόγου Κύπρου και επίσης έγινε ιδρυτικό μέλος της Μ.Κ.Ο. TRUTH NOW στην Κύπρο. Συχνά προσκαλείται ως βασικός ομιλητής για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικότερα για τα περιουσιακά ζητήματα που προκύπτουν από το Κυπριακό.

Από το 2018 είναι πρόεδρος του Ταμείου Προνοίας της Σχολής Κωφών. Μεταξύ 2002-2006 υπηρέτησε ως μέλος του Δικτύου Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων της Ε.Ε για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα και μεταξύ 2007-2009 ήταν πρόεδρος του Κυπρο-Αμερικανικού Επιχειρηματικού Συνδέσμου (CY.A.B.A).

Ο κ. Αχιλλέας Δημητριάδης διατηρεί ισχυρή σχέση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Επιβεβαίωσε την φήμη του στους νομικούς κύκλους κερδίζοντας, μεταξύ άλλων, τρεις πολύ σημαντικές υποθέσεις ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δύο κατά της Κύπρου και μία κατά της Τουρκίας.

Υπόθεση Αλέξανδρου Μοδινού

Η πρώτη (Αλέξανδρος Μοδινός κατά Κύπρου) σχετίζεται με το Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο αιτητής, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, είναι ομοφυλόφιλος και την εποχή της αίτησής του ήταν πρόεδρος του «Απελευθέρωσης του Κινήματος Ομοφυλόφιλων στην Κύπρο». Ισχυρίστηκε ότι η κυπριακή ποινική νομοθεσία που τιμωρούσε την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά παραβίαζε την απαγόρευση του Άρθρου 8 για αδικαιολόγητη παρέμβαση στο δικαίωμά του στο σεβασμό της ιδιωτικής ζωής. Το Δικαστήριο αποφάσισε τον Απρίλιο του 1993 ότι υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 8 της Σύμβασης. Η απόφαση οδήγησε σε αναθεώρηση της κυπριακής νομοθεσίας που προέβλεπε ποινή φυλάκισης έως και 7 ετών, ως εκ τούτου η ομοφυλοφιλία μεταξύ συναιρούντων ενηλίκων ανδρών δεν αποτελεί πλέον ποινικό αδίκημα.

Υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου

Η δεύτερη υπόθεση (Λοϊζίδου κατά Τουρκίας) αφορούσε τις παραβιάσεις του ανθρώπινου δικαιώματος της κυρίας Τιτίνας Λοϊζίδου η οποία επιζητούσε δίκαια να απολαμβάνει ειρηνικά την περιουσία της στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου χωρίς την παρεμπόδισή της από τον τουρκικό στρατό να επιστρέψει σε αυτή.

Η συγκεκριμένη υπόθεση χαρακτηρίστηκε από νομικούς κύκλους ως υπόθεση ορόσημο όσον αφορά τα δικαιώματα των προσφύγων που επιθυμούν να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Τουρκία παραβίασε τα δικαιώματα της κ. Λοϊζίδου και διέταξε την Άγκυρα να πληρώσει αποζημίωση για την απώλεια χρήσης της περιουσίας της από την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο.

Το δικαστήριο έκρινε ότι η κ. Λοϊζίδου παραμένει η νόμιμη ιδιοκτήτρια αυτών των ακινήτων, μια απόφαση που αποτέλεσε βάση για άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με περιουσιακά στοιχεία που ασκήθηκαν από Ελληνοκύπριους κατά της Τουρκίας. Η υπόθεση κατατέθηκε τον Ιούλιο του 1989 και τον Δεκέμβριο του 1996 το Δικαστήριο έκρινε την Τουρκία ένοχη για συνεχιζόμενη παραβίαση των δικαιωμάτων της κυρίας Λοϊζίδου εμποδίζοντάς την να επιστρέψει στην περιουσία της.

Το 2003 καταβλήθηκαν ζημιές άνω του ενός εκατομμυρίου Ευρώ. Η εκτέλεση της απόφασης του Δικαστηρίου εκκρεμεί ακόμη ενώπιον της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, καθώς η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται την πρόσβαση και την απόδοση της εν λόγω περιουσίας στην νόμιμο ιδιοκτήτη της.

Υπόθεση Χριστοφή Βασιλείου Ππασιά

Μια συνταρακτική υπόθεση που έφερε στο προσκήνιο το ανθρωπιστικό ζήτημα των αγνοουμένων στην Κύπρο είναι αυτή του Χριστοφή Βασιλείου Ππασιά. Ως δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κ. Δημητριάδης ανέλαβε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των συγγενών των αγνοουμένων στην Κύπρο να έχουν ενημερωθεί δεόντως και έγκαιρα από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας για την τύχη των αγαπημένων τους.

Κατέθεσε αγωγή εκ μέρους της συζύγου του Ππασιά και των παιδιών τους κατά της κυπριακής κυβέρνησης λέγοντας ότι δεν είχε ενημερώσει τους πλησιέστερους συγγενείς για την τύχη του αγαπημένου τους προσώπου, έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι θάφτηκε το 1974 στο νεκροταφείο Λακατάμιας, στα περίχωρα της Λευκωσίας, μαζί με άλλους στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης.

Το 1996 έγιναν εκταφές στο νεκροταφείο αυτό και τα λείψανά του ταυτοποιήθηκαν μέσω εξέτασης γενετικού υλικού. Μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες δικαστικών αγώνων στην Κύπρο και στο εξωτερικό, τον Αύγουστο του 2021, η οικογένεια δικαιώθηκε. H Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έκρινε ότι το κράτος είναι ένοχο που καθυστέρησε να ενημερώσει την οικογένεια για την τύχη του και να δώσει εξηγήσεις για τους λόγους αυτής της καθυστέρησης. Συνοπτικά καταδικάστηκε να καταβάλει αποζημίωση ύψους 60.000 ευρώ στην οικογένεια.